Coach Ferdinand wilde wel een rondje meelopen, aangezien hij een druk programma heeft was 1 juli de enige mogelijkheid voor de zomervakantie.
De weken voor 1 juli hadden we beiden wat lichamelijke klachten, hij zijn voet en ik een pijnlijke heup. Gelukkig was zijn voet hersteld en ik had besloten om dan maar een paar pilletjes paracetamol mee te nemen.
Nu verwacht je op zondagochtend geen vrachtverkeer op de weg naar Den Helder, helaas deze dag wel snel de auto parkeren op een plek waar het eindelijk niet mag en met 5 minuten speling de boot naar Texel weten te halen. Tijdens de overtocht naar Texel toch even buiten op het dek een blik op de lucht geworpen, het zou wel droog blijven alleen die wind die was wel fors (kracht 6 a 7).
Na aankomst gelijk door richting De Cocksdorp om aan boord te stappen voor de overtocht naar “de sahara van het noorden” de Vliehorst op Vlieland.
Oké, de schipper en zijn vrouw keken enigszins verbaast dat wij geen gebruik wilde maken van de Vliehorstexpress maar gewoon lopend een rondje eiland zouden doen.
Camelbag om en lopen maar, heerlijk rustig tempo (pilletje moet nog even zijn werk gaan doen) wind in de rug dwars de Vliehost over richting drenkelingenhuisje. Aangezien het eb aan het worden was, hadden wij de beschikking over een breed strand. Oké zo nu en dan moest er even een flinke sprong gemaakt worden wat regelmatig natten voeten opleverde. Genietend van de omgeving met zo nu en dan een zeehond die zijn kop boven water uitstak vorderde de kilometers gestaag. De haven van Vlieland kwam in zicht en dat betekende ook de duinen over en van een flinke wind in de rug naar een fontale windkracht 6-7 tegen. Mooi moment om even een sinaasappeltje weg te werken en een pijnstiller in te nemen. Bij de haven leek het mij ook een mooi moment om achter de rug van Ferdiand te kruipen om zo uit de wind te blijven en mijn heup een beetje te ontzien, toch wel zwaar zo’n stuk met wind tegen. Posthuys het laatste stukje bewoonde wereld voordat wij via de kroon’s polder weer de Vliehorst op moeten, even een glas cola gedronken en weer verder.
De Kroons polder is een mooi groen stukje natuur voordat die grote zandvlakte weer opdoemd, de harde wind en pijn zijn tol te eisen, er moest zelf stukjes gewandeld worden en die stijger komt maar niet in zicht. Met nog 3 kilometer te gaan zien we eindelijk iets wat op de aanlegsteiger van de boot lijkt, maar ligt die nu in het water? Het zou nog minstens 1 uur moeten duren voordat het hoogwater zou worden. Gelukkig bij het naderen van het water bleek dit slechts een inham te zijn nog slechts 1 kilometer, eindsprint zat er niet meer in. Moe maar zeer voldoen en een mooie ervaring rijker moesten wij nog 1 uur op de boot terug naar Texel wachten zonder beschutting op een stijger met opkomend tij.
Toch wel fijn dat ik er na 45 minuten kleumen in de koud achterkwam dat er nog een isolatiedeken in mijn rugzak zat die nog een beetje bescherming tegen de wind bood...!
Al met al hebben we 42 km in 4 en halve uur gelopen.
In de zomer maar even nadenken over het volgende rondje eiland, we hebben er tenslotte nog meer.
Bob Klappe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten