Een verslag van Bob Klappe:
In de nacht van vrijdag 27/28 januari 2012 moest het gebeuren, een nieuwe uitdaging.
50 km hardlopen volgens de website (dutchcoastultrarun.punt.nl) onder zware winterse omstandigheden. Coach Ferdinand had een schema gemaakt zodat ik na de Berenmarathon op Terschelling 2 maanden de tijd had om met een goede voorbereiding aan de start te komen. Echter meer dan 2 maal per week trainen zat er niet gezien de drukte op mijn werk. De week voor de start kreeg ik nog een fikse verhoudheid waardoor ik niet meer kon trainen...dat beloofde niet veel goeds. Op de dag zelf kon ik op mijn werk pas om 15.30 uur gaan eten en even 2 uurtjes de ogen dicht was ook niet meer mogelijk, dus om 20.00 uur in de auto naar Den Helder. Hier aangekomen zat een groot deel van de deelnemers nog aan een pasta-party en hebben mijn zoon en ik nog wat gedronken en rustig de start afgewacht. De briefing was niet zo moeilijk te onthouden, gewoon rechtdoor over het strand en bij Juliandorp oppassen voor metalen buizen over het strand, hier zou iemand met knipperlichten staan.
Na de start om 22.00 uur een klein stukje door Den Helder en vervolgens via de dijk richting de vuurtoren het strand op. Een leuk gezicht: ca 65 man/vrouw met lampjes op hun hoofd die als sterretjes in de duisternis verdwenen. Wel wat verbaasde gezichten met leuke reacties dat ook mijn hond meeliep. Bij de vuurtoren van Huisduinen lekker mijn eigen tempo gaan lopen en kwam ik op het strand tot de conclusie dat er meer mensen achter, dan voor mij liepen. Het probleem in het donker is dat je de afstanden moeilijker kan inschatten, de Hondsbossche zeewering was voor mij dan ook langer dan hij in werkelijkheid is. Er kwam geen eind aan!
Tussen Callontsoog en Egmond aan Zee heb ik een groot gedeelte alleen gelopen zonder lampjes om me heen, het enige lichtpuntje was mijn eigen lampje en ik heb nu een idee wat tunnelvisie is. Zelfs nog even geprobeerd om zonder verlichting te lopen, dit bleek geen succes omdat er nog al wat rotzooi op het strand ligt, waar je over kan stuikelen. Vanaf Egmond aan Zee had ik een medeloper die zo nu en dan voor of achter mij liep. Ach, het einde was in zicht, dus dat laatste stukje maar alle energie bij elkaar rapen en gaan versnellen. De banaantjes en sinaasappel waren op en de camelbag voelde ook al een stuk lichter aan. Hé dat ging lekker! Ik kwam er achter dat de wind iets naar het oosten aan het draaien was. Hierdoor bleek je onder de duinen minder wind (tegen) te hebben, alleen jammer dat mijn lampje ook het einde in zicht had. Hierdoor zag ik te laat dat er toch een paar flinke waterplassen onder de duinvoet lagen en dat betekende tot je enkel door het water. Oké dat was koud, gewoon flink doorlopen dan wordt het vanzelf weer warm en het einde was toch in zicht, hond aangelijnd en de laatste zware klim de strandopgang op naar de finish voor een fatsoenlijke tijd van 5 uur 22 min.
Zoonlief stond al klaar, snel instappen stoelverwarming aan en richting huis naar de warme douche en mijn bed. Want de volgende ochtend liep de wekker gewoon weer om 7.15 uur af om aan het werk te gaan.
Ik vond het een leuke ervaring, volgens mij zou het met volle maan nog veel leuker zijn.
Op naar de volgende uitdaging Den Helder, Texel, Vlieland, Harlingen (maar wel overdag)!!!
In de nacht van vrijdag 27/28 januari 2012 moest het gebeuren, een nieuwe uitdaging.
50 km hardlopen volgens de website (dutchcoastultrarun.punt.nl) onder zware winterse omstandigheden. Coach Ferdinand had een schema gemaakt zodat ik na de Berenmarathon op Terschelling 2 maanden de tijd had om met een goede voorbereiding aan de start te komen. Echter meer dan 2 maal per week trainen zat er niet gezien de drukte op mijn werk. De week voor de start kreeg ik nog een fikse verhoudheid waardoor ik niet meer kon trainen...dat beloofde niet veel goeds. Op de dag zelf kon ik op mijn werk pas om 15.30 uur gaan eten en even 2 uurtjes de ogen dicht was ook niet meer mogelijk, dus om 20.00 uur in de auto naar Den Helder. Hier aangekomen zat een groot deel van de deelnemers nog aan een pasta-party en hebben mijn zoon en ik nog wat gedronken en rustig de start afgewacht. De briefing was niet zo moeilijk te onthouden, gewoon rechtdoor over het strand en bij Juliandorp oppassen voor metalen buizen over het strand, hier zou iemand met knipperlichten staan.
Na de start om 22.00 uur een klein stukje door Den Helder en vervolgens via de dijk richting de vuurtoren het strand op. Een leuk gezicht: ca 65 man/vrouw met lampjes op hun hoofd die als sterretjes in de duisternis verdwenen. Wel wat verbaasde gezichten met leuke reacties dat ook mijn hond meeliep. Bij de vuurtoren van Huisduinen lekker mijn eigen tempo gaan lopen en kwam ik op het strand tot de conclusie dat er meer mensen achter, dan voor mij liepen. Het probleem in het donker is dat je de afstanden moeilijker kan inschatten, de Hondsbossche zeewering was voor mij dan ook langer dan hij in werkelijkheid is. Er kwam geen eind aan!
Tussen Callontsoog en Egmond aan Zee heb ik een groot gedeelte alleen gelopen zonder lampjes om me heen, het enige lichtpuntje was mijn eigen lampje en ik heb nu een idee wat tunnelvisie is. Zelfs nog even geprobeerd om zonder verlichting te lopen, dit bleek geen succes omdat er nog al wat rotzooi op het strand ligt, waar je over kan stuikelen. Vanaf Egmond aan Zee had ik een medeloper die zo nu en dan voor of achter mij liep. Ach, het einde was in zicht, dus dat laatste stukje maar alle energie bij elkaar rapen en gaan versnellen. De banaantjes en sinaasappel waren op en de camelbag voelde ook al een stuk lichter aan. Hé dat ging lekker! Ik kwam er achter dat de wind iets naar het oosten aan het draaien was. Hierdoor bleek je onder de duinen minder wind (tegen) te hebben, alleen jammer dat mijn lampje ook het einde in zicht had. Hierdoor zag ik te laat dat er toch een paar flinke waterplassen onder de duinvoet lagen en dat betekende tot je enkel door het water. Oké dat was koud, gewoon flink doorlopen dan wordt het vanzelf weer warm en het einde was toch in zicht, hond aangelijnd en de laatste zware klim de strandopgang op naar de finish voor een fatsoenlijke tijd van 5 uur 22 min.
Zoonlief stond al klaar, snel instappen stoelverwarming aan en richting huis naar de warme douche en mijn bed. Want de volgende ochtend liep de wekker gewoon weer om 7.15 uur af om aan het werk te gaan.
Ik vond het een leuke ervaring, volgens mij zou het met volle maan nog veel leuker zijn.
Op naar de volgende uitdaging Den Helder, Texel, Vlieland, Harlingen (maar wel overdag)!!!
groetjes, Bob Klappe
P.S. de foto is misschien erg futuristisch maar als je goed kijkt zie je mij en mijn hond (een Dalmatiër).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten