Een blog over de dag van Karlijn. Althans een dag uit een prille triatloncarrière (op de lange afstand) van een jeugdige atleet.
Een NK Olympic Distance op de triatlon, of te wel voor de minder geïnformeerden:
1500m zwemmen, gevolgd door 40 km hard fietsen en 10 km hardlopen.
En dat na 1,5 jr trainen op de triatlon. Tja dat krijg je met een eigenwijze coach...die wilde weten of ze een echte dieselmotor had.
De dag begon vroeg, bootje 7 uur, want Jasmijn ging even een 1/8 triatlon doen, voor de wedstrijd ervaring en die startte om 10.00 uur (hier straks meer over).
Als je 17 bent en een dergelijke afstand voor je kiezen krijgt die je nog nooit hebt gedaan, is het even slikken.
Kan ik het, hoe lang is het, hoe ga ik me voelen, lukt het binnen de tijdslimiet......?
En dan moet je wachten vanaf 8.30 tot 12.40. Gelukkig moest Jasmijn eerst de sprinttriatlon doen, dus was er voldoende afleiding.
Jasmijn finishte als 2e, dus na twee triatlons met "brokken", was het 3 maal scheepsrecht. Bijna alles viel op zijn plekkie. Met die tweede plek verdiende ze haar eerste echte 'salaris' als triatleet!!! Een leuk bedragje aan prijzengeld.
Vervolgens voor Karlijn:
=> Fiets in het parc fermé zetten, schoenen, helm erbij.
=> Om 12.40 de briefing, althans wat we er van hoorden, niets dus, want het wetsuit aantrekken was even belangrijker. Ingeolied als een paling gleed ze in haar pak. Op naar de start; 10 min van te voren het water in en inzwemmen. Niet eerder want dat scheelde kou lijden. In het water knapte het elastiek van de zwembril. Handy als ze is, knoop erin en verder gaan.
=> om 13.00 de start van 1500m zwemmen waarbij er 2x een driehoek gezommen diende te worden, dus dat vroeg enige navigatie, maar ging goed.
Na 22.37 stond ze op de kant, dizzy haar wetsuit uit te trekken, helm op, fiets pakken en rennen om op de fiets te springen.
Gelukkig ging dit goed
Op naar 8 rondes fietsen, tja je zal de tel maar kwijt raken (zoals onderstaande coach en de bondscoach. Hebben wij ook weer wat geleerd, gewoon turven dus, anders
krijgen we het Kemkers effect).
De opdracht was op gevoel te fietsen. Op een schaal van 1-10 moest het een 7 zijn. En dat ging perfect.
Na 44,3 km fietsen ipv 40km (en dus 8 min te lang op de fiets) op naar het lopen.
Poeh! Je bent 1.40 uur bezig en dan nog effe 10km zo hard lopen als je kan.
Nu gebeurt er tijdens de triatlon altijd wel wat en met 3 verschillende onderdelen is dat ook bijna onvermijdelijk.
Maar gelukkig ging het lopen gewoon goed. Ook al was het zwaar, werden de benen van beton, ging het koppie omlaag en kwam ze in haar eigen zone.
Er werd niet gewandeld, ze stortte niet in, en de tijden werden per ronde maar ietsie langzamer.
Op 5 slokken water ;-) 2.30 uur sporten zonder verval, is veel belovend!
Finish na 2.32 uur, minus 8 min teveel fietsen, was de limiet dus echt reëel.
Kortom petje af voor een eerste Olympic Distance triatlon, zonder troubles.
Op naar meer !!!
Coach
